De impact van koolstofdioxide op het broeikaseffect
Het is algemeen bekend dat koolstofdioxide en water de basiselementen voor de groei van groene planten zijn. Onder lichtomstandigheden voeren planten fotosynthese uit via chloroplasten, waarbij ze koolhydraten synthetiseren en zuurstof afgeven. Volgens relevante metingen moet voor elke gram organisch materiaal dat door planten wordt gesynthetiseerd, 1,6 gram koolstofdioxide worden opgenomen, wat 40 keer zoveel is als de hoeveelheid andere stoffen. 90% van de droge stof die door planten wordt opgeslagen, is afkomstig van fotosyntheseproducten. De hoeveelheid koolstofdioxide die één hectare landbouwgrond gebruikt, komt overeen met 80.000 tot 120.000 kubieke meter koolstofdioxide in de lucht. Kooldioxide is dus van groot belang voor planten.
Omdat koolstofdioxide een kleurloos en geurloos gas is, wordt het vaak over het hoofd gezien wanneer het onzichtbaar of onwaarneembaar is in de lucht, vooral bij gewassen die in kassen worden geteeld. Om de kas warm te houden, moeten de deuren en ramen in de winter goed gesloten zijn om de kas luchtdicht te maken. Nadat de zon tevoorschijn komt, daalt de koolstofdioxideconcentratie in de kas snel door de verbeterde fotosynthese van de gewassen, waardoor er geen frisse lucht naar buiten kan. Wanneer de koolstofdioxideconcentratie in de kas daalt tot ongeveer 100 ppm, nemen de plantenwortels, ondanks de overvloed aan zonlicht, onvoldoende water op, terwijl er onvoldoende koolstofdioxide is en de planten geen fotosynthese kunnen uitvoeren. Dit resulteert in "koolstofdioxidehonger", wat de normale groei, opbrengst en kwaliteit beïnvloedt.
Wanneer het koolstofdioxidegehalte onvoldoende is, zullen planten in een "-uithongeringstoestand verkeren, wat een aanzienlijke impact heeft op de groei en ontwikkeling van gewassen. De bladkleur wordt dof en de planten groeien slecht. Bloemen en vruchten vallen er gemakkelijk af. Er zijn veel afwijkende vruchten en de kwaliteit is minder. Er treden negatieve effecten op, zoals een lagere opbrengst. Een te hoge koolstofdioxideconcentratie kan leiden tot bladkrul, wat de normale fotosynthese beïnvloedt, de zuurstofopname door het gewas beïnvloedt en een normale ademhaling en stofwisseling belemmert.
Daarom speelt de toevoeging van koolstofdioxide in de kasteelt ook een belangrijke rol in moderne, intelligente kassen. Het kan telers helpen om betere gewasprestaties, een hogere drogestofsynthese, een langere houdbaarheid en een betere fruitsmaak te behalen, enz. De resultaten zijn uiterst effectief.
Het is algemeen bekend dat koolstofdioxide en water de basiselementen voor de groei van groene planten zijn. Onder lichtomstandigheden voeren planten fotosynthese uit via chloroplasten, waarbij ze koolhydraten synthetiseren en zuurstof afgeven. Volgens relevante metingen moet voor elke gram organisch materiaal dat door planten wordt gesynthetiseerd, 1,6 gram koolstofdioxide worden opgenomen, wat 40 keer zoveel is als de hoeveelheid andere stoffen. 90% van de droge stof die door planten wordt opgeslagen, is afkomstig van fotosyntheseproducten. De hoeveelheid koolstofdioxide die één hectare landbouwgrond gebruikt, komt overeen met 80.000 tot 120.000 kubieke meter koolstofdioxide in de lucht. Kooldioxide is dus van groot belang voor planten.
Omdat koolstofdioxide een kleurloos en geurloos gas is, wordt het vaak over het hoofd gezien wanneer het onzichtbaar of onwaarneembaar is in de lucht, vooral bij gewassen die in kassen worden geteeld. Om de kas warm te houden, moeten de deuren en ramen in de winter goed gesloten zijn om de kas luchtdicht te maken. Nadat de zon tevoorschijn komt, daalt de koolstofdioxideconcentratie in de kas snel door de verbeterde fotosynthese van de gewassen, waardoor er geen frisse lucht naar buiten kan. Wanneer de koolstofdioxideconcentratie in de kas daalt tot ongeveer 100 ppm, nemen de plantenwortels, ondanks de overvloed aan zonlicht, onvoldoende water op, terwijl er onvoldoende koolstofdioxide is en de planten geen fotosynthese kunnen uitvoeren. Dit resulteert in "koolstofdioxidehonger", wat de normale groei, opbrengst en kwaliteit beïnvloedt.
Wanneer het koolstofdioxidegehalte onvoldoende is, zullen planten in een "-uithongeringstoestand verkeren, wat een aanzienlijke impact heeft op de groei en ontwikkeling van gewassen. De bladkleur wordt dof en de planten groeien slecht. Bloemen en vruchten vallen er gemakkelijk af. Er zijn veel afwijkende vruchten en de kwaliteit is minder. Er treden negatieve effecten op, zoals een lagere opbrengst. Een te hoge koolstofdioxideconcentratie kan leiden tot bladkrul, wat de normale fotosynthese beïnvloedt, de zuurstofopname door het gewas beïnvloedt en een normale ademhaling en stofwisseling belemmert.
Daarom speelt de toevoeging van koolstofdioxide in de kasteelt ook een belangrijke rol in moderne, intelligente kassen. Het kan telers helpen om betere gewasprestaties, een hogere drogestofsynthese, een langere houdbaarheid en een betere fruitsmaak te behalen, enz. De resultaten zijn uiterst effectief.
